Ο καλεσμένος του σημερινού επεισοδίου επιθυμεί να μιλήσει ανώνυμα για τη ζωή του ως χρήστης ναρκωτικών για πάνω από δύο δεκαετίες. Διαγνώστηκε τυχαία με καρκίνο πνεύμονα. Οι εξαρτήσεις και μια τυχαία διάγνωση λοιπόν ήρθε να προσθέσει επιπλέον κενά σε μια ήδη παρεξηγημένη καθημερινότητα.

Η σημερινή μου συνομιλήτρια, η κα Μαρία Παπαφιλίππου είναι αδερφή της Αναστασίας Παππά, η οποία πάσχει από διπολική διαταραχή εδώ και πολλά χρόνια και έχει διαγνωστεί με καρκίνο πνεύμονα. Ως φροντίστρια της αδερφής της, έχει ολοκληρωμένη εικόνα της προσπάθειας συνύπαρξης των δύο περιπτώσεων και δέχτηκε σήμερα, και την ευχαριστούμε πολύ για αυτό, να μας βοηθήσει να ονοματίσουμε τα πιθανά κενά με τα οποία βρέθηκαν αντιμέτωπες και οι δύο. Πριν ξεκινήσουμε, η κα Παπαφιλίππου μας ζήτησε να στείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άντρα της Χρήστο και στο γιο της Γιώργο, για την αμέριστη συμπαράσταση τους.

Η σημερινή μου συνομιλήτρια λέγεται Ζωή Ντερντεριάν και φροντίζει τον πεθερό της, Δημήτριο Πάνο που έχει διαγνωστεί με καρκίνο πνεύμονα. Ο κος Πάνος είναι ανασφάλιστος και η νύφη του δέχτηκε εκ μέρους του να μας εξηγήσει τι σημαίνει αυτό στην πράξη, πως κανείς διαχειρίζεται κάτω από αυτό το καθεστώς, μια τόσο σοβαρή μορφή καρκίνου. Είναι όλοι ίσοι απέναντι στη νόσο, ανασφάλιστοι και ασφαλισμένοι, ή μιλάμε για ασθενείς δύο ταχυτήτων;

Η σημερινή μου συνομιλήτρια δεν μπορεί να με δει. Μπορεί μόνο να με ακούσει. Έχει σοβαρά προβλήματα όρασης από μικρή ηλικία, είναι μανιώδης καπνίστρια όπως δηλώνει και νοσεί με καρκίνο του πνεύμονα. Κανένα κενό όμως δεν γίνεται αντιληπτό από τη δική της ματιά. Η προσέγγισή της έχει μέγιστο ενδιαφέρον. Το χάσμα μεταξύ των υποθέσεων και της πραγματικότητας είναι έκδηλο. Αν υπάρχει κενό, είναι κοινό για όλους.

Ο σημερινός μου συνομιλητής είναι από το 2009 θεραπευτής και συντονιστής της ομάδας Streetwork του ΟΚΑΝΑ, με αρμοδιότητα την οργάνωση και την εποπτεία παρεμβάσεων σε χώρους συνάθροισης χρηστών. Είναι σπουδαστής κοινωνιολογίας και έχει διαγνωστεί στο παρελθόν με καρκίνο πνεύμονα. Καθημερινώς, στο πεδίο που εργάζεται, επιλέγει να παραβλέπει οποιοδήποτε διαχωρισμό, εστιάζει στον άνθρωπο πίσω από τους αριθμούς και αναδεικνύει σήμερα μαζί μας, την άνιση πρόσβαση στην υγεία ορισμένων πληθυσμών.

Ο σημερινός μου συνομιλητής ονομάζεται Βασίλ Λανάι, κατάγεται από την Αλβανία και ζει στην Ελλάδα 30 χρόνια. Είναι φροντιστής του πατέρα του, Μπιλούς Λανάι που νοσεί με καρκίνο πνεύμονα και ήρθε να ζήσει μαζί του στην Ελλάδα λόγω ασθένειας. Ο πατέρας του δεν γνωρίζει τη γλώσσα, δεν έχει άδεια παραμονής και είναι ανασφάλιστος. Ποιοι οι περιορισμοί στην πρόσβαση στο σύστημα υγείας και ποιο το τίμημα;

Η σημερινή μου συνομιλήτρια έχασε προσφάτως τη μητέρα της την οποία φρόντιζε, διαγνώστηκε το 1974 με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, νοσεί από συναισθηματική διαταραχή εδώ και πολλά χρόνια και αντιμετωπίζει παράλληλα τον καρκίνο του πνεύμονα. Θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία της και φυσικά το σεβόμαστε. Έχει όμως την ανάγκη να μιλήσει, μοιραστεί μαζί μας τη δική της ιστορία και να περιγράψει τα πολλαπλά, αδιάληπτα κενά που συναντά.

Η σημερινή μου συνομιλήτρια λέγεται Μαρία Κατσικαδάκου, είναι από τις πρώτες λεσβίες ακτιβίστριες της ελληνικής ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, διαβητική ΚΑΙ με καρκίνο πνεύμονα. Όπως έχει δηλώσει η ίδια, έχει ζήσει το στίγμα στο πετσί της για αυτό και βρίσκεται σήμερα μαζί μας, να αναφερθούμε στις κοινές ιδιαιτερότητες των προσωπικών της μαχών με την ελπίδα οτι οι ταμπέλες κάποια στιγμή θα πέσουν και όλα θα λέγονται με το όνομα τους. Για να γίνει αυτό, απαιτείται ενημέρωση.

Ο σημερινός μου συνομιλητής, ο Φώτης Σπετσιέρης, νοσεί από καρκίνο πνεύμονα και συμμετέχει σε κλινική μελέτη. Αντιλαμβάνεται την οικονομική ταξικότητα και προβληματίζεται για την ικανότητα εργασίας όσων τους έχει αναγνωριστεί ποσοστό αναπηρίας 80% λόγω της νόσου. Σήμερα, θα μοιραστεί την πραγματικότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων του και του είμαστε ευγνώμονες για αυτό. Δεν ρωτάει πολλά, αντιθέτως απαντάει σε όλα. Με χαρακτηριστική ειλικρίνεια.